Przegląd problemów jakie należy rozwiązać w dziedzinie mechaniki, aerodynamiki, metalurgii i technologii wskazuje wyraźnie, że opracowanie dużej łopatki wirującej wymaga spełnienia niezwykle wysokich wymagań. 

Pierwsza część artykułu dotyczy głównie zagadnień mechaniki. Nakreślono w skrócie metodę zastosowaną do obliczania złożonego stanu naprężeń. Praktyczną przydatność przyjętej teorii potwierdzono porównując wyniki obliczeń z wynikami pomiarów. Ten sam sposób zastosowano w odniesieniu do charakterystyk dynamicznych. Szczególną uwagę zwrócono tu na wyczerpujące badania doświadczalne; badania takie pozwalają na przewidywanie zachowania się łopatki w różnorodnych warunkach roboczych. 

W drugiej części wymieniono wymagania określone z punktu widzenia aerodynamiki. Przedstawiono sposób obliczania różnych stanów przepływu. Również tu, jak poprzednio, ukazano znaczenie prób dla potwierdzenia teorii. 

Na zakończenie podano proste kryterium oceny zagrożenia erozją w stopniu niskoprężnym. Pokazano przede wszystkim, że można bezpiecznie konstruować bardzo duże stopnie końcowe, byle tylko przedsięwzięte zostały odpowiednie środki ostrożności.